Duikvakantie op een tropisch eiland.
Door Ben Giesen: bgiesen@caiway.nl
[duikvakanties] [fietsvakanties]
Vilamendhoo (Malediven)
De Malediven zijn een duikparadijs bij uitstek. Ik ben er een aantal jaren geleden geweest, maar Els nog niet. We zoeken wel een ander eiland uit.
De keus valt op Vilamendhoo met een mooi en goed toegankelijk huisrif. De duikschool staat onder duitse leiding en dat betekent dat alles goed geregeld is (zonder pro-duits te worden). Ik vind een week tekort, maar Els vindt twee weken te lang. Dus wordt het anderhalve week. Dat betekent vliegen met de Verenigde Arabische Emiraten en een tussenstop in Dubai.
We vragen bij een paar reisbureaus offertes. Tot onze verbazing zitten er aanzienlijke prijsverschillen (200 euro p.p.) tussen de duurste en goedkoopste. We boeken bij Dimension.
Coen bood aan ons naar Düsseldorf te brengen, maar doordat hij plots een week naar het buitenland moet, gaat het hem niet lukken om nog een werkdag te missen. Daardoor zet hij ons in Utrecht op de trein.
Daar zitten we tegenover een oudere man met een jonge vrouw (Turks?). Het mobieltje ligt als status symbool op tafel en de gouden sieraden van de man tonen zijn welstand. Ze spelen spelletjes op een elektronische zakagenda (of hoe je zo’n ding ook noemt).
Terwijl het nederlandse landschap overgaat in het duitse neemt onze vertraging toe en we maken ons al zorgen over de overstap van de trein. Gelukkig hoeven we niet lang te wachten en met iets meer dan een halfuur vertraging arriveren we op de luchthaven. Snel zoeken we het loket op, want we hebben minder dan 1 uur voor vertrek.
Alles loopt gesmeerd en na de nodige kontroles zitten we bij de gate. Daar horen we van een klein technisch mankementje aan het toestel. De alarmlichtjes op de grond gaan in geval van nood niet branden. En dat moet wel voor onze veiligheid. Het gaat een uurtje duren, maar dat is niet erg en betekent gewoon een uur korter wachten in Dubai. Daar hebben we vier uur om over te stappen. Mij klinkt het allemaal bekend in de oren en ik voorspel zwartgallig dat het wel net zo zal gaan als met mijn vorige reis naar de Malediven: 48 uur vertraging.
Na een uurtje hebben ze het probleem niet opgelost en krijgen we consumptiebonnen. Bij de aankondiging van de bonnen storm ik meteen naar het loket, zodat we niet te lang in de rij hoeven te staan. De eetgelegenheid is niet berekend op deze hoeveelheid mensen. We eten en drinken de eerste bon van 25 euro op. We horen dat we vanavond om zeven uur vertrekken ipv halfdrie en weten dan dat we de aansluiting in Dubai missen. Als de lange rij wachtenden minder wordt en we de tweede bon willen uitgeven roepen ze om dat we om halfzes aan boord kunnen. Dat is het al, zodat de bon onbesteed in onze zak blijft zitten. Anderen snellen naar het loket om snoep, chocolade e.d te kopen.
Na een voorspoedige vlucht (de lichtjes hebben we niet nodig gehad) komen we midden in de nacht aan in Dubai. Onze vlucht is al weg. Samen met veel vermoeide mensen staan we bij Transfer in de rij. We krijgen een nieuw ticket naar Male (Malediven). Helaas moeten we wel de rest van de nacht wachten tot negen uur ’s ochtends. Gelaten laten we het over ons heen komen. Je doet er toch niets aan. Onze hoop om tegen elf uur op het strand te liggen vervliegt.
Bij een sanitaire stop gaat mijn rits kapot. Ik heb natuurlijk geen reserve broek bij de hand, zodat ik er netjes bijloop. De weg naar de taxfree-shops staat nergens aangegeven, maar via via komen we er. In een lift kijkt een vrouw wat vreemd naar beneden en vraagt voorzichtig of ik mijn rits vergeten ben.
We lopen door de winkels, maar hebben niets nodig. Dan maar op zoek naar een plek om te slapen. Die zijn er niet. Alle banken hebben vast beugels, zodat je er niet op kunt liggen en de ligstoelen zijn bezet. Dan schuiven we een bank opzij, zodat we er achter kunnen liggen. Daar liggen we rustig op het harde tapijt.
Els wordt al weer snel wakker omdat er iets over haar voeten strijkt. Als ze kijkt ziet ze drie islamieten bidden en als die knielen strijken hun gewaden langs haar benen. Omdat ze met de rug naar haar toe staan hebben ze het waarschijnlijk zelf niet door. Zondige gedachten mogen tijdens een gebed niet in hun hoofd zitten.
’s Ochtends ontbijten we vermoeid met een rijkelijk belegd stokbroodje en koffie. Dan wordt het eindelijk tijd om in te checken.
Het vliegtuig zit niet vol, zodat we gestrekt kunnen op de banken. We vertrekken om negen uur en ik reken uit dat we begin van de middag in Male zijn. De vlucht naar Vilamendhoo is dan geen probleem. Later kom ik er achter dat we niet rechtstreeks vliegen, maar via Colombo. Dat betekent langer vliegen en pas eind van de middag aankomen in Male?!!! Ze zeiden dat we rechtstreeks vlogen, maar dat betekent alleen dat we niet over stappen. In Colombo mogen we fijn een uur in het vliegtuig blijven zitten. Ons vertier bestaat uit het uitzicht vanaf de trap. Onder aan die trap fouilleert een militair de schoonmaaksters en laat daarbij zijn handen over hun borsten glijden. Als ik het tegen Els zeg, ziet zij dat de militair een vrouw is. Plaatst de handeling in een iets andere context.
Om ongeveer halfzes landen we in Male en lopen snel naar de vertegenwoordiging van het reisbureau. Die is in geen velden of wegen te bekennen, maar als we hem opgespoord hebben maakt het ook niet uit. Het is al te laat, want in het donker vliegen ze niet. Hij regelt een hotel in Male en brengt ons naar de boot voor de tocht van tien minuten naar de overkant.
Daar staan we bij invallende duisternis te wachten op ons vervoer naar het hotel. Een jongen belt na een tijdje voor ons naar het hotel en belooft dat er vervoer aan komt. Even later duikt uit de lange stroom auto’s een busje op voor ons. We laden de bagage in en rijden door het drukke verkeer richting hotel. Dat zit in een zijstraat van het drukke centrum. Onderweg wijst de chauffeur naar bezienswaardigheden als de bibliotheek en moskeeën.
Het hotel in het smalle straatje ziet er prima uit. We krijgen een kamer op de 5e verdieping en we hebben de indruk dat het reisbureau de overnachting gaat betalen. Dat valt mee.
Na ons opgefrist te hebben gaan we op verkenning uit en lopen naar de drukke winkelstraat. Daar zoek ik meteen naar een herkenningpunt, zodat we later het hotel terug kunnen vinden. De punten zijn een moskee en een drogist.
Het verkeer rijdt onafgebroken door de winkelstraat en een lange stroom mensen zoekt zijn weg langs de winkels. De winkels hebben een assortiment van kleding, gebruiksartikelen, drogisten, bouwmaterialen enz. Voor toeristen is er niet veel te koop. Ook restaurants en terrasjes ontbreken. Niet verwonderlijk in en land waar geen alcohol geschonken wordt.
Na omzwervingen door zijstraatjes komen we weer op de drukke winkelstraat. Welke kant moeten we op voor het hotel? Els weet van zichzelf dat ze een goed ontwikkeld gevoel heeft om de verkeerde op te lopen en laat de keus aan mij over. Even later zie ik de drogist en de moskee.
In het hotel eten we op het dakterras en zijn daar bijna de enige gasten. We mogen alle gerechten van de kaart kiezen en doen ons te goed aan curries. Je bent per slot van rekening in het buitenland. Bij het eten nemen we een alcoholvrij biertje.
Om vier uur wekt de receptie ons, want we moeten op tijd bij de watervliegtuigen zijn. In de eetzaal zijn we de eersten voor een beperkt ontbijt. Nog niet alles wordt op dit tijdstip klaargezet, maar voor ons meer dan voldoende. Na ons komt nog een stel eten en die zien we ook terug bij de receptie. Net als wij moeten ze naar het vliegveld. De receptie vraagt ons beleefd om af te reken, want de reisorganisatie betaalt het niet. Eigenlijk had ik dat ook verwacht, want per slot van rekening kunnen zij er niets aan doen dat wij te laat komen.
Een taxi brengt ons naar de boot en in het donker beginnen we aan de oversteek. We moeten het dubbele betalen als gisteren, maar dat komt omdat het nog geen zes uur is.
Bij het reisbureau op het vliegveld (de naam is wat groot voor een kraampje) regelen ze het vervoer naar de watervliegtuigen en Vilamendhoo. Bij de watervliegtuigen sluiten we aan in de rij en wordt de bagage gewogen. We hebben overgewicht en moeten 40 dollar bij betalen. Dit hadden we zelf ook al berekend. Daarna wachten we op het vertrek van de vliegtuigen. De opkomende zon verzacht alle vermoeidheid en brengt ons in vakantiestemming. Even later lopen bemanningsleden naar de vliegtuigen. Ze lopen allemaal op blote voeten (hun handelsmerk) en merendeels zijn het jonge knullen.
Ons vliegtuig vertrekt niet als eerste, maar eindelijk mogen ook wij naar het toestel en stijgen we op. Genietend van het uitzicht over de stad, eilanden en riffen.
Na een tussen landing dalen we bij Vilamendhoo en stappen we uit op een ponton. Een dhoni die langs komt pikt ons op en zet ons af bij het eiland. Daar verontschuldigen ze zich dat niet hun eigen boot ons heeft opgepikt, maar ze wisten niet dat we kwamen.
Snel checken we in en we worden met bagage naar ons huisje aan de ander kant van het eiland gebracht. Tevreden kijken we naar de schone kamer, de openlucht badkamer (met een muur er omheen) en pakken snel uit. Het restaurant voor het ontbijt roept ons. Ondertussen zijn we daar weer toe. Eerst lopen we langs de duikschool om te informeren hoe het met het duiken zit. We leggen uit dat we net aangekomen zijn, maar geen lange vlucht hebben gehad vandaag (en doen net of we niet vermoeid zijn). Om tien uur moeten we de checkduik maken, dus snel ontbijten en spullen ophalen bij het huisje.
Een van de instructeurs kijkt onze brevetten en logboeken na. Alles is in orde. Je moet minimaal 40 gelogde duiken hebben voor je zonder begeleiding het water in mag. We kunnen (zonder extra kosten) duiken met nitrox en zijn blij dat we afgelopen zomer daar het brevet voor gehaald hebben.
Voor we echt gaan duiken krijgen we uitleg over de regels, vertrektijden boten, duikplaatsen, cursussen enz. Dat laatste had korter gekund, maar verder is alles goed geregeld. Iedereen krijgt een eigen plastic mand om spullen in te doen en je pak kun je onder de bomen aan stokjes ophangen.
De checkduik verloopt niet vlekkeloos. Mijn automaat heb ik net laten servicen, maar doordat Gerard vertraagd was heb ik hem niet getest in het zwembad. Helemaal in orde is hij volgens mij niet, want hij rammelt als ik schud. Volgens Gerard door de kou toen ik hem ophaalde.
Als ik de automaat op de fles draai ben ik verbaasd. Ik heb de mijne omgekeerd gemonteerd, zodat ik niet steeds met mijn hoofd tegen de eerste trap kom. Nu zit hij ineens weer zoals het hoort. Fijn, maar niet mijn bedoeling. Bij het opendraaien van de kraan ontsnapt er lucht, zodat ik hem er opnieuw opzet. Weer sist hij, dus denk ik dat de o-ring wel zal lekken. Een van de medewerkers kijkt er naar en zegt dat de automaat lekt. Door het verzetten van de slangen lekt een van de poorten. Met een nieuw ringetje is het probleem snel opgelost. Samen met de anderen gaan we te water en als laatste zet ik mijn bril op. Het bandje knapt, zodat ik daar weer sta. Gelukkig krijg ik een bandje van de duikschool te leen. Mijn reserve bandje ligt in het huisje.
Nadat we de juiste hoeveelheid lood hebben, duiken we over het rif naar beneden. De eerste vissen komen ons tegemoet. Achter elkaar zwemmen we een stuk je tegen de stroom in. Daarbij moeten we Dani vlak boven de bodem blijven, want er staat bij veel duiken stroming en dan ben je zo weg als je te ver van het rif hangt. Daarna moeten we allemaal een keer onze bril afzetten en weer op. Daarna is ze er van overtuigd dat Els en ik het wel redden en mogen we op eigen houtje verder.
Nog wat moe en onwennig genieten we van de rust en stilte onder water. We kijken naar de kleurrijke vissen, driekleurige wrattenslakken, buisalen enz. We dobberen wat mee met de stroom en gaan er bij exit 3 uit. Daar staat een bank waar je de spullen af kunt doen en de fles laat liggen. Terug bij het duikcentrum moeten we opschrijven waar we er uit gekomen zijn, zodat ze weten dat ze daar de flessen op moeten halen. Luxe, want we lopen licht terug naar het duikcentrum. Tevens weten ze zo dat we terug zijn, want twee uur na aanvang van de duik gaan ze mensen zoeken. Als je dan in de bar zit ipv in het water worden ze niet vrolijk.
Na de duik schrijven we ons in voor de middag bootduik. Dan weten we meteen hoe dat gaat.
Na het uitgebreide etensbuffet en een korte rust lopen we naar de duikschool. De duikspullen doen we in de plastic mand en zetten die op de kar met het nummer van onze boot. Even later brengt de staf de spullen aan boord. Alleen het lood moeten we zelf meenemen, want dat mag niet in de kratten. We bedenken al snel dat we het lood in het vervolg op de kar leggen. Dan hoeven we het alleen maar aan boord te dragen.
Aan boord moeten we de nitrox meten en vervolgens alle spullen klaarmaken. Zo voorkomen ze problemen op de duikplek, want hier kunnen ze die nog oplossen. Al hebben ze wel reserve spullen aan boor (masker, vinnen, extra fles, automaat).
We duiken langs een wand. In het begin staat er veel stroming, maar na een bocht wordt dat minder. We zien een schildpad, twee grote langoesten en meer moois. De duikbril van Els beslaat, zodat die zwemt te balen als een stekker.
Na deze duik vinden we het voor vandaag wel genoeg. We zijn bekaf van de reis. Bovendien kunnen we nu meteen aan het bier.
Na het avondeten drinken we een paar whisky’s bij de bar en terug in het huisje merk ik niet eens dat Els het licht uit doet. Zodra ik lig slaap ik.
Vandaag doen we het rustig aan. Drie duiken op het huisrif en hebben zo de tijd aan ons zelf.
Voor de eerste duik gaan we er bij exit 4 (= voor het duikcentrum) in en dobberen met de stroom mee naar exit 6. Dat is de laatste aan deze kant en de laatste boei geven ze aan met twee ipv een ton. Onderweg zien we buisalen, murenes, papagaaivissen, eenhoornvissen, vijlvissen enz.
In de middag volgt de tweede duik. Bij het duikcentrum zetten we alles in elkaar en dan brengt de staf de spullen met een kruiwagen naar ons beginpunt. Hierdoor worden wij ontzien. We gaan er bij exit 8 in en laten ons bij 30 m. diepte meedrijven richting 7. Als we iets hoger komen staat de stroom de andere kant op en drijven we 8 voorbij richting 9. Maar ook dan krijgen we de stroom weer tegen en zo eindigen we bij 8. Wel prettig dat we daar de fles weer achter kunnen laten. Onderwater hebben we veel moois gezien: veel blauwe trekkervissen, een rood/zwarte kogelvis, wrattenslakken en Els heeft zelfs een witpunt haai gezien. Ik keek de andere kant op.
’s Avonds maken we een nachtduik. Bij 4 erin en eruit. Lekker makkelijk. Het voordeel van de tropen is dat je al vroeg de nachtduik kunt maken. Om halfzeven liggen we erin, want voor acht uur moeten we ons afgemeld hebben (en sluit het duikcentrum).
In het water zien we murenes, twee octopussen die in alle kleuren verschieten, veel zeesterren (kussenzeester, nagelzeester, roodgemaasde zeester), koraalduivels enz.
Na het eten weet de ober bij de bar al dat we whisky drinken en hij komt meteen met een glaasje aan. Hij moet er alleen minder ijs in doen. Nu wordt het zo verdund. De glazen zijn klein zodat we er een paar nuttigen, om in het huisje als een blok in slaap te vallen.
Vandaag gaan we de hele dag met de boot naar Manta Point. We zijn speciaal in deze tijd gekomen om manta’s te zien. De dhoni vaart niet snel, zodat we er twee uur over doen. We duiken op een rif tussen twee eilanden. Langs het rif staat veel stroming en er zijn diverse poetsstations waar poetsvissen de manta’s ontdoen van parasieten. Scholen oranje visjes markeren de stations.
Bij de briefing vertelt Hassan, de instructeur, dat we geen te hoge verwachtingen moeten hebben, want het loopt per slot van rekening naar het eind van het seizoen!? Wij denken dat het seizoen t/m april loopt en nu is het pas half maart!
We laten ons overboord vallen en houden ons beneden bij de poetsstations vast aan dood koraal. Anders worden we door de sterke stroom meegesleurd. We wachten en wachten en wachten. Laten ons afzakken naar het volgende station, maar we zien geen manta. Door onze speurtocht naar de manta letten we veel minder op de andere vissen. Helaas is onze speurtocht vergeefs en na een uur stijgen we onverrichte zaken op. Aan boord horen we dat anderen een manta gezien hebben, maar die bleef wel een half uur bij hen rond hangen.
Voor lunch en sanitaire stop gaan we bij een eiland voor anker. Door de vele pauzes hebben we tijd om met anderen te kletsen. Els is in gesprek met een duitse vrouw die gewoon doorpraat. Ze is niet vervelend, maar juist erg aardig en belangstellend.
Bij de tweede duik zoeken we minder intensief naar een manta en hebben daardoor meer oog voor andere vissen: murenes, schildpad, grote school snappers, een scorpionvis en nog veel meer. In een holletje zitten een paar poetsgarnalen en als ik mijn vinger erin steek wordt ik bijna gebeten door een murene.
Als het uur om is willen we naar boven, maar zie daar komen net vijf manta’s aanzweven. Ze keren, zodat we ze een tweede keer kunnen bewonderen. Majesteitelijk zweven ze vlak langs ons heen. Gelukkig, hebben we deze reis niet voor niets gemaakt!!!!
Aan boord kunnen we ervaringen uitwisselen en begint de tocht terug. Alles bij elkaar is het een lange dag, zodat we het op twee duiken houden en dus vroeg aan het bier kunnen.
Vandaag willen we de tijd aan ons zelf hebben en maken na het ontbijt een duik op het huisrif
We laten de spullen naar 2 brengen en zweven naar 4. Onderweg zien we octopussen, koraalduivels, letter vijlvissen, bewegende zeekomkommers, papagaaivissen, doktersvissen, een school horsmakrelen, anemoonvissen,. Onder de steiger ligt een steenvis die door zijn groene moskleur nauwelijks opvalt.
Voor de tweede duik gaan we er bij 9 in en willen naar 7. Bij het te water gaan glijden we allebei uit en liggen op onze kont. Met moeite klimmen we op het gladde stuk overeind.
In het water krijgen we na 8 weer stroom tegen, zodat we niet bij 7 komen. Daarom gaan we er maar weer bij 8 uit. We zien een sponsslak kruipen. Ik heb ze al vaker gezien, maar dacht steeds dat het sponzen waren. Doordat er een bewoog zie ik het verschil. Volgens de boekjes komt deze slak alleen op de Malediven voor.
Verder zien we naast de bekende vissen een paar mooie gorgonen. Die hebben de tsunami ook overleefd. Volgens het duikcentrum is er nauwelijks schade door de tsunami. Het eiland is ook niet overstroomt. Andere eilanden zijn minder fortuinlijk geweest.
’s Avonds maken we een nachtduik bij 4. Een leuke duik met weinig spectaculairs.
Daarna vallen we aan in het restaurant. Hier hebben we onze vaste tafel en bediening. We beginnen de mensen aan de andere tafels te kennen en duiden ze aan met de meest opvallende kenmerken. Het stel waarvan zij anorexia lijkt te hebben, het japanse stel met Betty Boop T-shirts, het stel met drie rustige kinderen en huilende baby, het gepensioneerde stel naast ons dat steeds als laatste komt eten (hierdoor zien we ze de eerste dagen helemaal niet), de oudere man met jonge vouw en erg lief kind. Bij anderen zorgen lichaamskenmerken voor de herkenning. Op de laatste avond wordt je tafel versierd, zodat iedereen weet wie er vertrekt.
Het eten is in buffet vorm. Uitgebreid met twee soorten rijst, pasta, aardappelgerecht, veel curries, groenten en vlees, rauwkost, soep, brood en ook nog fruit en toetjes. Kortom je moet niet de illusie hebben dat je aan de lijn kunt doen.
Na het eten drinken we steevast wat bij de bar voor we ons bed opzoeken.
Vandaag beginnen we met een bootduik. Het is een kort boottochtje voor we bij het onderwater koraalblok komen. Er staat niet veel stroming, zodat we twee keer om en over het blok heen kunnen. Er is veel vis, waaronder een grote school snappers, Verder zien we de bekende vissen.
Nog voor het middageten maken we een tweede duik op het huisrif. Dit keer laten we de spullen naar 1 brengen om langzaam terug te gaan tot het duikcentrum. Onderweg is vooral een schildpad die een groot stuk eten heeft leuk, Met zijn voorpoten jaagt hij vissen weg en houdt meteen het stuk vast om er een stuk van af te scheuren.
Na het eten lassen we een rustpauze in voor we de 3e duik maken. Els heeft van anderen gehoord dat die vandaag van 9 naar 6 gegaan zijn en geen last hadden van de stroming. We besluiten er bij 10 in te gaan en daar hebben we meteen een sterke stroming langs het rif. Na 5 minuten zitten we al bij 9 en zo gaat het door. Ook het vervolg gaat snel en bij 7 verwonder ik me er over dat er twee boeien boven elkaar hangen. Raar, want doen ze alleen bij de laatste boei. Zeker een foutje. We gaan verder langs het rif en komen leuke dingen tegen: glasvisje, een school fuseliervisjes, een hele grote school kleine visjes die langs ons en het rif flitsen, slakken, mooie anemonen met paarse en blauwe onderkanten. Op een bepaald moment vind ik dat het erg lang duurt voor we bij exit 6 komen. Na 74 minuten gaan we naar boven. Als we om ons heen kijken vragen we ons af naar welk eiland we moeten, zover zijn we afgedreven. Ik zie de Sunset-bar liggen, dus dat moet ons eiland zijn. We klimmen het rif op en lopen over de zandvlakte terug. Niks geen luxe van een flessen shuttle maar gewoon sjouwen. Onder de ogen van de vele mensen lopen we snel naar de blauwe bank waar we de fles neer zetten bij exit 7. Onder tussen snap ik al waarom 6 nooit kwam, die ligt aan de ander kant van het eiland!!
Nog net voor het donker zijn we terug bij het duikcentrum. We zeggen maar niets over onze misser. Als er nog meer stroming had gestaan hadden we ver af kunnen drijven.
Vanochtend melden we ons om halfzes bij het duikcentrum.We varen meteen weg voor een vroege duik op de punt van het eiland. We kunnen kiezen uit een diepe duik op 30m of een waarbij je op de punt langzaam naar boven gaat. Mijn voorkeur gaat uit naar het laatste, omdat ik op 30m veel lucht verbruik. Zeker als er veel stroming staat.
Ze koppelen me aan een duitser en Els gaat met twee mensen van de organisatie mee. Beneden zien we een paar leuke dingen: een grote rog, een scorpionvis, twee haaien (vaag op afstand), een vleermuisvis e.d. Door de sterke stroming en de diepte gaat mijn luchtvoorraad er snel doorheen, zodat we als eersten aan de oppervlakte zijn. Terwijl iedereen aan boord klimt blijft Els nog onder. Ik verwacht dat ze juist met de mensen van de duikschool een hele, leuke duik heeft. Over haar luchtverbruik hoeft zij zich nooit zorgen te maken.
Als Els terug is in de boot heeft ze inderdaad rustig naar de haaien kunnen kijken. Ondertussen zat ze met een rifhaak vast, zodat ze zich niet hoefde in te spannen. Een leuke duik was het echter niet. Bij het in het water gaan was ze meteen haar buddy’s kwijt. Die zaten al diep, maar zij kon ze niet vinden. Daarom is ze weer naar boven gegaan waarna de anderen ook kwamen. Door de sterke stroming waren ze afgedreven en dus zijn ze weer aan boord geklommen en opnieuw te water gegaan. Op het rif waren de andere twee veel sneller met het zwemmen, zodat Els buiten adem achter hen aan zwom en daarom een rifhaak kreeg om even op adem te komen. Nee, ze vond het absoluut geen leuke duik en de volgende keer gaat ze gewoon weer met mij. Dat ik snel door mijn lucht heen ben is geen probleem. Meestal gaan we daarom wat ondieper en is het opgelost.
’s Ochtends maken we de 2e duik op het huisrif. We gaan er bij 4 in en met de stroom mee naar 3 en willen naar 2. Dan keert de stroom en eindigen we weer bij 4 (het duikcentrum). Het was een rustige duik zonder bijzondere vissen. Alleen Els heeft een vis gezien die ze niet kent. We bestuderen de boekjes en komen uit op een pijlvis. Ze zwemmen altijd in paartjes.
’s Middags maken we een duik op het huisrif en laten de spullen naar 9 brengen. Als we het water ingaan ziet Els een baby-haai (ik kijk weer de andere kant op). Even later komen er drie adelaarsroggen aanzweven. Fantastisch mooi om te zien. Het leuke is dat ze een hele tijd met ons mee zwemmen. Aan de oppervlakte zien snorkelaars ze ook en zwemmen ook mee. Het is een fantastische duik. Bij exit 7 (we maken niet twee keer dezelfde fout) zien we nog een pijlinktvis.
’s Avonds genieten we bij de Sunsetbar van de zonsondergang. Het is een plaatje.
De ochtendduik maken we me de boot. Banana reef ligt vlak achter het eiland en ligt beschut tegen de stroming. Als eersten liggen we er in en gaan even kijken op de hoek van het rif. Daar heb je een kans op grotere vis en haaien. We hebben geluk, want we zien een witpunt rifhaai. Als anderen ook onze kant opzwemmen zijn ze al te laat. Verder zien we nog een paar grote langoesten, een zwartgevlekte pijlstaartrog, murenes en de andere gebruikelijke vissen. Een stel klaagt later dat ze helemaal niets bijzonders gezien hebben. Wij vinden het wel mee vallen.
’s Middags gaan we met de boot naar Coral Garden. Hier zien we weer een aantal grote pijlstaartroggen, langoesten en een grote school vleermuisvissen. Later horen we van anderen dat we een school van 50 roggen gemist hebben. Die kwamen even naar het rif toe, maar gingen ook meteen weer weg.
‘Avonds maken we een duik op het huisrif. Hier zien we de gebruikelijke vissen, sponsslakken, twee grote murenes die vrij zwemmen, poetsgarnalen, e.d. Top is dat Els een steenvis ontdekt die in het zand ligt.
Vandaag beginnen we met een bootduik bij Broken Rock. Dit koraaleiland met de top op 12 meter dankt zijn naam aan een kloof van noord naar zuid. Het is een mooi onderwaterlandschap met veel kleuren en gorgonen,. Twee murenes steken hun kop uit hetzelfde hol, in de kloof zien we door een spleet een white tip liggen. Als we bovenop de top zweven komt er nog een adelaarsrog met zijn karakteristieke kop, die wat weg heeft van een kat.
’s Middags maken we de laatste bootduik bij Nu Giri, een mooi koraal eiland met overhangen. Daar zien we murenes, schildpadden en octopussen. Daarnaast natuurlijk alle gebruikelijke vissen.
Helaas is onze laatste duik al weer aangebroken en die maken we op het huisrif. Het is weer een mooie lange duik waarbij we een pijlstaartrog, koraalduivels, slakken en een lanszee-egel zien.
Na de duik leveren we het plastic krat in en nemen een deel van de spullen mee. Morgen halen we de rest wel op.
Bij het avondeten is onze tafel versierd met bloemen. Nu weet iedereen dat we morgen vertrekken. Door de vele bloemen hebben we amper plek om te eten, maar dat maakt het extra leuk.
Ook de laatste avond laten we ons de whisky goed smaken. Bovendien hoeven we morgen niet vroeg op.
Na (relatief) uitgeslapen te hebben en ontbijt pakken we onze spullen in. We vertrekken pas eind van de middag, zodat we nog lekker kunnen relaxen op de ligstoelen. Voor de lunch komen ze onze spullen ophalen. Die worden alvast bij de receptie gezet.
We betalen onze rekening en komen er dan achter dat Els haar creditcard kwijt is. Bij aankomst had ze me een stapeltje spullen gegeven voor de kluis en daar zat volgens haar ook de creditkaart tussen. Nu dus niet meer. Els loopt knap te balen en voorziet al dat haar rekening geplunderd is. Ze stuurt twee keer een sms naar Coen om de kaart te blokkeren. Voor alle zekerheid verstuurt ze hem twee keer.
Na de lunch brengen we onze tijd door op het strand van de Sunsetbar. We dachten dat hier ’s middags veel mensen met kinderen zouden zitten, maar het is er uitgestorven.
Tegen vertrektijd melden we ons bij de receptie en een half uur te vroeg vertrekken we al.
Vanuit de lucht genieten we weer van het uitzicht.
Op het vliegveld zoek ik een douche op om me op te frissen en om te kleden. Els zit te balen en heeft nog niets van Coen gehoord. Ze stuurt een sms met de vraag of hij gecheckt heeft welke uitgaven er afgeschreven zijn.
Even later belt Coen: hoezo moet hij dat checken? Hij heeft het andere sms-je niet gehad.Hij zal de kaart blokkeren en belt even later hij op dat er geen afschrijvingen zijn geweest. Els opgelucht.
We lopen naar binnen om in te checken en schrikken als we de vertrekhal zien. Geen enkele fatsoenlijke plek om de aankomende uren door te brengen. Gelukkig gaat er een vlucht eerder naar Dubai, die we nemen. Beter langer wachten in Dubai dan hier.
In Dubai informeren we naar de prijs van een hotelkamer, maar als we die prijs horen zoeken we weer een plek op achter een bank. Terwijl we om ons heen kijken zien we dat er een plek op een bank vrij komt. Het is een van de weinige banken zonder beugels. Snel nemen we de plek in beslag en ligt Els op de zachte ondergrond. Ik vlij me neer in het harde tapijt.
‘s Morgens nemen we broodjes en koffie en wachten op het vertrek van het vliegtuig, dat ons zonder vertraging naar Düsseldorf brengt. Daar staat Coen op ons te wachten voor een snelle rit naar huis.
[duikvakanties] [fietsvakanties] [naar begin huidige pagina]